ƸӜƷ Mιά φορά κι ένα καιρό...

... υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν

η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, ο Πλούτος, η Αλαζονεία & η Αγάπη…

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπρή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει :

«Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»

«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο πλούτος.

«Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου

και δεν υπάρχει χώρος για σένα».

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.

«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου»
της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λυπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει απο αυτήν βοήθεια.

«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου»
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.

Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή.

«Αγάπη, έλα προς εδώ. Θα σε πάρω εγώ μαζί μου».

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε τη Γνώση:

«

Γνώση, ποι

ό

ς με βοήθησε?

»

«

Ο Χρ

ό

νος

»

της απάντησε η Γνώση.

«

Ο Χρ

ό

νος?

»

ρώτησε η Αγάπη.

«

Γιατί με βοήθησε ο Χρ

ό

νος?

»

Τ

ό

τε η Γνώση χαμογ

έ

λασε και με βαθιά σοφία της είπε:

«

Μ

ό

νο ο Χρ

ό

νος μπορεί να καταλάβει π

ό

σο μεγάλη σημασία

έ

χει η Αγάπη

»

πολυχρωμα ονειρα

ƸӜƷ I have a story to tell you...

Μια φορά και εναν καιρό υπήρξε ενα δελφίνι στον ωκεανό...

Και λέει το δελφίνι στον ωκεανό:
«Δεν μπορείς να δείς τα δάκρυά μου επειδή είμαι στο νερό».
Ο ωκεανός απάντησε στο δελφίνι:
«Αισθάνομαι τα δάκρυά σου επειδή είσαι στην καρδιά μου».

Λέει το δελφίνι στον ωκεανό:
«Δεν μπορω να σε αφήσω, επειδή θα πεθάνω χωρίς εσένα».
Ο ωκεανός απάντησε στο δελφίνι:
«Χωρίς εσένα η ύπαρξή μου δεν θα είχε κανένα νόημα».

Λέει το δελφίνι στον ωκεανό:
«Χωρίς δελφίνια δεν υπάρχει τίποτα στον ωκεανό».
Ο ωκεανός απάντησε στο δελφίνι
«Χωρίς εσένα δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή μου».

Λέει to δελφίνι στον ωκεανό:
«Πόσα δελφίνια γνώρισες πριν από μένα; »
Ο ωκεανός απάντησε στο δελφίνι:
"Εσυ σίγουρα δεν είσαι το πρώτο δελφίνι που έχω γνωρίσει, αλλά θα είσαι πάντα το πρώτο δελφίνι στην καρδιά μου».

Λέει to δελφίνι στον ωκεανό:
«Γιατί είμαι πάντα εγώ αυτή που ρωτάει; »

Και απαντάει ο ωκεανός :
«Επειδή με αρέσει να βρίσκουμε στης σκέψεις σου..."

ƸӜƷ Μια φορα...

... ο 'Αγριος Ταυρος' και το 'Ροζ Συννεφο', πηγαν πιασμενοι χερι χερι, στη σκηνη του γερου μαγου της φυλης και του ειπαν: Εμεις αγαπιομαστε παρα πολυ. Γ'αυτο ηρθαμε σε σενα, να μας δωσεις μια συμβουλη για να ζησει η αγαπη μας αιωνια. Μια συμβουλη που θα μας βοηθησει να μεινουμε για παντα ο ενας διπλα στον αλλον.

Ο γερος συγκινημενος που εβλεπε δυο νεους τοσο ερωτευμενους και τοσο διψασμενους ν'ακουσουν μια συμβουλη του, τους ειπε:

Εσυ 'Ροζ συννεφο' πρεπει να ανεβεις στο βουνο και να κυνηγησεις το πιο δυνατο γερακι και να το φερεις εδω ζωντανο. Και συ 'Αγριε Ταυρε', να σκαρφαλωσεις στο βουνο να βρεις τον πιο αγριο αετο, να τον πιασεις, και να μου φερεις εδω ζωντανο. Την προκαθορισμενη ημερα, οι δυο νεοι, ητσν μπροστα στη σκηνη του μαγου, εχοντας πιασει τα πουλια σε διχτυα.

Ο γερος, τα εβγαλε απο τα διχτυα και λεει: Τωρα, δεστε τα πουλια απο το ποδι μεταξυ τους με αυτο το δερματινο κορδονι και μετα αφηστε τα να πεταξουν ελευθερα!

Το ζευγαρι, εκανε αυτο που του ζητησε ο γερος και αφησαν τα πουλια ελευθερα.

Ο αετος και το γερακι προσπαθησαν να πεταξουν, αλλα το μονο που καταφεραν ηταν να κανουν μικρα πηδηματα.

Μετα απο λιγο, εκνευρισμενα που δεν μπορουσαν να πεταξουν, αρχισαν να επιτιθενται το ενα στο αλλο, με αποτελεσμα να πληγωθουν. Τοτε ο γερος ειπε:

Aυτο που βλεπετε τωρα, να μην το ξεχασετε ποτε! Διοτι και εσεις ειστε οπως ο αετος και το γερακι. Αν ειστε δεμενοι ο ενας με τον αλλον οπως αυτα τα δυο πουλια, εστω και απο αγαπη, οχι μονο θα υποφερετε, αλλα αργα η γρηγορα, θα αρχισει να πληγωνει ο ενας τον αλλον.

Αν θελετε να κρατησει η αγαπη σας, πεταξτε μαζι, αλλα ποτε δεμενοι.

Αφηστε ελευθερο ο ενας τον αλλον, να πεταξει με τα δικα του φτερα προς τα ονειρα!

πηγη

ƸӜƷ Aν το μέλλον μοιάζει καμιά φορά αβέβαιο...

...και μας δημιουργεί άλλοτε άγχος ή προσμονή... για το παρελθόν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι, δεν αλλάζει πια.

Είναι στο χέρι μας να το αγκαλιάσουμε και να το αγαπήσουμε, γιατί αυτό μας ορίζει, είναι αυτή η μοναδική ιστορία που κέντησε μέρα με τη μέρα την προσωπικότητά μας και τον τρόπο που αισθανόμαστε τα πάντα γύρω μας...

¶λλωστε αν τα πράγματα είχαν γίνει αλλιώς σήμερα θα ήμασταν τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, θα είχαμε χαράξει άλλα μονοπάτια και το βιβλίο της ζωής μας θα ήταν γεμάτο με άγνωστες σελίδες.

Και τελικά δεν είναι τόσο δύσκολο να δούμε ακόμα και τις σκοτεινές στιγμές με αισιοδοξία, διότι τις αντέξαμε και προχωρήσαμε μπροστά! Tαξιδέψαμε σε άλλες θάλασσες χωρίς να το βάλουμε κάτω...

ƸӜƷ Καμιά φορά...

...είμαι άδικη με τον εαυτό μου. Τείνω να θυμάμαι πιο έντονα τα δυσάρεστα γεγονότα, σα να ριζώνουν καλύτερα μέσα μου, σα να παίρνουν μεγαλύτερη βαρύτητα μες την καρδιά μου. Όμως με λίγο κόπο σαν αφήνομαι σε τούτο το ποτάμι, οδηγούμαι σε εκείνες τις φωτεινές στιγμές που σαν σπίθες φώτισαν το γύρω σκοτάδι. Και ακόμα και οι σκοτεινές στιγμές, ακόμα και οι μελαγχολικές αναμνήσεις μοιάζουν να έχουν γιατρευτεί με τον χρόνο. Ανώδυνα τις αισθάνομαι πια, κι ένα νοσταλγικό χαμόγελο τις συνοδεύει. Ίσως να είναι και μια κρυφή περηφάνια γιατί μέσα από δυσκολίες και περιπέτειες όλα είναι ξανά φωτεινά και γαλήνια. Αυτό είναι το ταξίδι της ζωής. Ένα σύνολο συγκινήσεων και κάθε είδους συναισθημάτων. Και αν δεις για μια στιγμή την ζωή σου σαν βιβλίο, σαν ιστορία που ξετυλίγεται μέρα με τη μέρα, όλα μπλέκονται μαζί και δεν υπάρχει πια καλό ή κακό, ευχάριστο ή δυσάρεστο. Είναι όλα μέρος της προσωπικότητάς σου και της προσωπικής σου ιστορίας...

ƸӜƷ Echo Of Life

Μια φορά ένας άνδρας με τον γιο του περπατούσαν μέσα στο δάσος. Ξαφνικά το αγόρι σκουντουφλά και πέφτει κάτω. Κτύπησε το πόδι του και φώναξε δυνατά!!!
- ΑΑΑΧΧΧ!
Ξαφνιασμένος, ακούει την φωνή του να επιστρέφει:
- ΑΑΑΧΧΧ!
Ξαφνιασμένος από το φαινόμενο, φωνάξει:
- Ποιός είσαι;
Όμως την μοναδική απάντηση που παίρνει είναι:
- Ποιός είσαι;
Θυμωμένος τώρα φωνάζει αγριεμένα:
- Είσαι δειλός!
Και η φωνή απαντά:
- Είσαι δειλός!
Γεμάτος περιέργεια ρωτά τον πατέρα του.
- Τι συμβαίνει πατέρα; τι γίνεται εδώ;
- Πρόσεξε γιε μου, του λέει εκείνος και φωνάζει δυνατά:
- Σε θαυμάζω!
Η φωνή απαντά:
- Σε θαυμάζω!
Ο πατέρας φωνάζει για άλλη μια φορά:
- Είσαι υπέροχος!
Η φωνή απαντά:
- Είσαι υπέροχος!
Το αγόρι ακόμα πιο έκπληκτο από πριν, δεν μπορούσε να καταλάβει τι συμβαίνει.
Υστέρα ο πατέρας πιάνει να εξηγήσει στον γιο του:
το φαινόμενο αυτό, οι άνθρωποι το λένε ΗΧΩ, αλλά στ’ αλήθεια είναι ΖΩΗ. Επειδή εκείνη σου επιστρέφει αυτό που της δίνεις. Η ζωή είναι ένας καθρέφτης των πράξεών σου. Αν θέλεις πιο πολλή αγάπη, τότε να δώσεις πολλή αγάπη! Αν θέλεις κατανόηση, τότε δώσε κατανόηση. Αν θέλεις οι άνθρωποι να σε υπομένουν, τότε να τους υπομείνεις και εσύ. Αυτός είναι ο κανόνας της ζωής και έχει εφαρμογή σε κάθε τομέα της ζωής μας!
Η ζωή σου με άλλα λόγια είναι όχι απλά μια σύμπτωση από τυχαία γεγονότα αλλά ένας καθρέφτης του ίδιου σου του εαυτού!

πηγη

ƸӜƷ Μείνε πιστός...

Μείνε πιστός σε εκείνο που είναι καλό,

ακόμα κι αν είναι μια χούφτα χώμα.
Μείνε πιστός σε αυτό που πιστέυεις,
ακόμα κι αν αυτό είναι ένα μοναχικό δένδρο.
Μείνε πιστός σε εκείνο που πρέπει να κάνεις,
ακόμα κι αν αυτό είναι πολύ μακριά από εδώ.
Μείνε πιστός στη ζωή σου
ακόμα κι αν είναι πιο εύκολο να τα παρατήσεις.
Κράτα το χέρι μου σφιχτά,
ακόμα κι αν κάποια μέρα θα φύγω για μακριά.

πηγη

ƸӜƷ Υπήρξες άραγε ποτέ …. Ή μήπως σ’ονειρεύτηκα;

Πασχίζω να κρατήσω τη μορφή σου στη μνήμη μου

Μ’αυτή όλο ξεθωριάζει ..

Ο ήχος της

φωνής σου,

το γέλιο σου...

Ήχησαν ή

μήπως τα

φαντάστηκα;

Αν δε σε σκεφτώ,

αν δε σε νοσταλγήσω,

Δεν υπάρχεις πουθενά .

Αν δε σ’αγαπώ,

αν δε σε ποθώ πια .

Νομίζω δεν υπάρχεις.

Κι αν σε κάποιον άλλον τόπο ζεις

Κι εκεί γελάς, εκεί πονάς,

εκεί και αγαπιέσαι.

Απ’το μυαλό μου δεν περνάς

Και την καρδιά μου δεν κρατάς

Μονάχα μια μου σκέψη

Υπήρξες άραγε ποτέ;

Ή μήπως σ’ονειρεύτηκα;...

πολυχρωμα ονειρα

ƸӜƷ Ψάξε βαθιά...

Ψάξε βαθιά μέσα σου

Στο βάθος της αβύσσου

Ίσως κάπου εκεί να βρεις

Κλειδί του παραδεί σου...

Ψάξε βαθιά μέσα σου

Στο βάθος της καρδιάς σου

Ίσως ακόμα να χτυπά

Σαν βρίσκομαι κοντά σου...

Μ οσο κι αν ψάξεις δεν θα βρεις

Καρδιά σαν τη δική μου

Μου δίνεις την αγάπη σου

Σου δίνω τη ζωή μου...

Όχι δεν θέλω να μου πεις

Πως είναι συμφωνία

Ο έρωτας αγάπη μου

Είναι μια αρμονία...

Μια μελωδία μουσική

Κάτι σαν μια μπάντα

Τελειώνει πολύ γρήγορα

Και δεν κρατά για πάντα...

Σκέψου και αποφάσισε

Ψάξε ξανά στο βαθος

Και προσεχε αγάπη μου

Μην κάνεις πάλι λάθος...

ο μαγος

ƸӜƷ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ

Συχνά είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους ανθρώπους να καταλάβουν το αυτονόητο. Ότι δηλαδή η αντίληψη του ''μπορεί να βλάπτω εμένα αλλά δεν κάνω κακό σε κανέναν'' απλά δεν ισχύει. Με κάθε μας πράξη, σκέψη ή συναίσθημα επηρεάζουμε αυτόματα και το σύνολο. Η μιζέρια, ο θυμός, η κατάθλιψη, η διαστροφή, η λαγνεία, η ζήλια, ο φόβος, το μίσος, το κάπνισμα, οι εξαρτήσεις, το μίσος δεν είναι απλά υπόθεση ενός ατόμου και μόνο.

Με τα ρευστά μας, τα αιθέρια μας, εκεί που καθόμαστε, από εκεί που περνάμε, σε κάθε τι που πιάνουμε αφήνουμε το ενεργειακό μας αποτύπωμα για να το βρει μετά κάποιος άλλος, να το φάει, να του κάτσει στην πλάτη, να του φορτώσει την καρδιά, να του ρίξει την διάθεση και με την σειρά του να μεταδόσει αυτή την κατάσταση και σε άλλους.
Ακόμα και οι σκέψεις μας δεν περιορίζονται σε μας, η ενέργεια τους μεταφέρεται μακριά, πολύ μακριά, σε άγνωστους σε εμάς τόπους και εκεί μπορούν να βρουν και να συναντήσουν ανθρώπους και όντα ευάλωτα και να τα επηρεάσουν.

Τίποτα στο σύμπαν δε λειτουργεί από μόνο του και όλα παίζουν το ρόλο τους στο κοσμικό γίγνεσθε, γιατί ο άνθρωπος να αποτελεί εξαίρεση; Γιατί η κατάσταση ενός ανθρώπου να λέμε με αυθάδεια πως είναι απλά ''υπόθεση προσωπική''; Δε θα πρέπει να θυμώνουμε ή να απορούμε με την κατάσταση που βρίσκεται ο πλανήτης μας σήμερα. Δεν είναι τίποτε άλλο από την υλοποίηση των δικών μας νόων, συναισθημάτων και πράξεων που είναι ως επί το πλείστον τοξικά.

Με τον ίδιο τρόπο που φέραμε τα πράγματα ως εδώ, χρησιμοποιώντας τους ίδιους συμπαντικούς νόμους αλλά με την αντίθετη τους εκδήλωση αυτή τη φορα μπορούμε να σκοτώσουμε τον παλαιό μας εαυτό και να θέσουμε νέα θεμέλεια στην εξέλιξη μας ως νοήμονα όντα.

Καλλιεργώντας δηλαδή την καλοσύνη, την υπομονή, το θάρρος, την πιστότητα, την ευγένεια, την ανιδιοτέλεια, την αγάπη, την ομορφιά, την σοφία, την πνευματικότητα, τη χαρά, την ευγνωμοσύνη, σεβόμενοι τον ίδιο μας τον εαυτό και κατ᾽επέκταση κάθε μορφή ζωής γύρω μας έχουμε τη δυνατότα να αλλάξουμε το πεπρωμένο μας, το κάρμα μας, τη ζωή και την πορεία μας.

πηγη

ƸӜƷ Sleepless Day

Ο νυχτοπεταλουλουδος για να φλερταρη μια πεταλουδιτσα εμεινε αγρυπνος την ημερα... το βραδυ ομως που τον κολλησε μια νυχτοπεταλουλουδα, του εφηγε η ευκαιρια σαν σφαιρα!! zzzzzzzzz....