Ακὸμα εχθὲς με κοὶταξες στα μὰτια και χαμογὲλασες γλυκὰ...Μου εὶχες πεὶ αντὶο χωρὶς να το καταλὰβω...Και σὴμερα σταμὰτησαν τα πουλιὰ να κελαιδοὺν...ο ουρανὸς σκοτεὶνιασε...Ὲφυγες και δεν θα ξαναὲρθεις...
Κυβέλη, το δέρμα που μιλά - Κεφάλαιο 1: Το σώμα που θυμάται
                      -
                    
Καλημέρα, εκφραστικοί μου!  Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα, έχω κάτι 
«ιδιαίτερο» να μοιραστώ μαζί σας. Κάτι που ξεκίνησε πριν καιρό, μια σκέψη 
που γέννη...
Πριν από 1 ώρα


 

 



 
 

 
 
 



 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 




 
 
 
.png) 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
.jpg) 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

1 comments:
Ποτέ δεν ξέρεις γλυκιά μου Νεράιδα...
Δημοσίευση σχολίου